"Ik doe het wel even."

Leiders zitten op de grond

Het is belangrijk om te weten dat de grenzen van ieders engagement ergens anders liggen. Dat is helemaal oké. Heb jij al eens nagedacht over jouw grenzen van het 'leiding zijn'?

TEKST: Eva Cabuy
FOTO: Sander Petré

Het is de eerste groepsraad van het nieuwe scoutsjaar. De vraag “Wie zet dit jaar elke week de vuilzakken buiten?” mondt uit in ’s werelds langste staarwedstrijd. Uiteindelijk voel je langzaam je hand naar boven glijden en hoor je jezelf “ik doe het wel” zeggen. “Je hebt hier helemaal geen tijd voor”, zegt een stemmetje in je hoofd, “waarom voel ik me altijd zo verantwoordelijk voor zo’n dingen?” Herkenbaar? Tja. De één stelt zichzelf al wat sneller kandidaat, de ander wacht liever af … Of kan gewoon heel goed aangeven hier geen tijd en ruimte voor te hebben. Een skill die jij eens moet bijschaven?

Heb jij al eens nagedacht over je eigen grenzen?

Het is belangrijk om te weten dat de grenzen van ieders engagement ergens anders liggen. Dat is niet erg. De tijd die je aan de scouts kan en wil besteden hangt af van je omstandigheden: je studie of je job, je andere hobby’s, je thuissituatie … Dat jij je als leiding wil engageren, is al fantastisch. Hoe ver dat engagement gaat, bepaal je zelf. Je moet er wel open over kunnen en durven communiceren met je medeleiding. Dat geldt voor iedereen: wederzijds begrip voorkomt irritaties!

Het is een torenhoog cliché, maar vele handen maken licht werk. Dat is - zeker ook als groepsleiding - iets om te onthouden. Start het scoutsjaar en de leidingsverdeling met het overlopen van ieders engagement. Wat kan en wil je dit jaar doen voor de scouts? Open communicatie waarbinnen iedereen elkaars grenzen kent en respecteert is daarbij wel key. Ook voor leiding die nog engagement wil tonen maar er door tijdsgebrek niet altijd bij kan zijn, kunnen er oplossingen zijn. Misschien hebben jullie nog nood aan een materiaalmeester of kan je een reservebank van “vliegende leiding” aanleggen? Het is allemaal mogelijk!

Grensbewakers

Ook de fanatieke scout of gids die wel aan het lokaal lijkt te wonen, heeft grenzen. Het is fantastisch hoe hard sommigen zich inzetten, maar vergeet niet dat scouting een hobby is. Het moet dus leuk blijven. Zolang je voldoening en plezier haalt uit wat je doet, zit alles snot. Binnen je scoutsgroep ben je grensbewaker voor jezelf, maar kan je ook de grens van anderen bewaken. Vraag even hoe het écht met iemand gaat en of die persoon misschien hulp kan gebruiken. Mocht je die hulp zelf niet kunnen bieden, kun je wel mee naar oplossingen zoeken.

En onthoud: je hoeft jezelf niet in brand te zetten om anderen warm te houden. Zorg ervoor dat je motivatie aanstekelijk werkt en dat je vlam niet uitdooft. Laat op tijd zuurstof toe. Een verademing!